W 2022 roku wraz z firmą INART złożyliśmy wniosek oraz otrzymaliśmy dofinansowanie z Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

Zasadniczym celem projektu "Zobaczyć niezobaczone" jest udostępnienie osobom niewidomym czterech sztuk teatralnych w krakowskich teatrach. Przedstawienia obejrzy również pewna grupa młodzieży pełnosprawnej. Bezpośredni kontakt z osobami niewidomymi oraz poznanie sposobu bezwzrokowego odbioru sztuki przyczyni się do zmiany postaw w środowisku pełnosprawnej młodzieży w stosunku do osób niepełnosprawnych, a ponadto przyczyni się również do aktywizacji środowiska osób niepełnosprawnych.

Naszymi partnerami w tym projekcie zostały:

- Teatr im. Juliusza Słowackiego w Krakowie

- Teatr Ludowy w Krakowie

- Teatr Współczesny w Krakowie

W ramach projektu przygotujemy audiodeskrypcję do spektakli:

- "Wujaszek Wania" wystawianego w Teatrze Ludowym w Krakowie (scena Pod Ratuszem)

- "Kamienie na szaniec" wystawianego w Teatrze Współczesnym w Krakowie

24.09.2022 Pierwszym zrealizowanym spektaklem jest "Pani Bovary" wystawiany w Teatrze im. Juliusza Słowackiego w Krakowie (scena Miniatura)

Audiowstęp:

Zapraszamy na spektakl "PANI BOVARY. MOŻLIWA HISTORIA" w reżyserii Gosi Jakubowskiej Raczkowskiej na podstawie powieści Gustava Flauberta.

Występują:
Magdalena - teściowa Emmy, zadbana kobieta w średnim wieku.
Julian - sąsiad państwa Bovary, częsty gość w ich domu.
Emma - młoda kobieta, matka rocznej córeczki.
Leon - młody prawnik o romantycznym usposobieniu.
Audiodeskrypcja zrealizowana jest przez INART w ramach projektu "Zobaczyć niezobaczone", dofinansowanego ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury.
Skrypt audiodeskrypcji: Justyna Krzysztyńska
Czytają: Borys Krzysztyński i Justyna Krzysztyńska

Podczas zajmowania miejsc przez widzów na sali na przyciemnionej scenie znajdują się już dwie postacie. Mężczyzna w średnim wieku, ubrany w białą koszulę siedzi na krześle przy stole, wokół którego krząta się kobieta w podobnym wieku, ubrana w elegancką sukienkę. Stawia czajniczek i trzy filiżanki, nalewa herbatę. Oboje rozmawiają przyciszonymi głosami. Po prawej strony widowni znajduje się konstrukcja z kilku półek, na których stoją doniczki z kwiatami. Podłoga sceny jest nierówna, prawa strona wznosi się lekko w górę. Oprócz stołu i krzeseł, które znajdują się na środku, na pochyłej części sceny stoi także zamknięte pianino ustawione klawiaturą w stronę widowni. Nad sceną, na pochyłym suficie, wisi duże lustro odbijające widok sceny z góry. Na tylnej ścianie, na wprost widowni, za stołem, znajduje się podwyższenie również pokryte lustrem, obok niego kilka półek z doniczkami z roślinami, a na samym podwyższeniu półprzezroczyste rozsuwane potrójne drzwi pełniące również funkcje ekranu. W trakcie wchodzenia widowni na ekranie wyświetla się film przedstawiający amatorskie domowe nagranie małego dziecka, rocznej dziewczynki, która dopiero nauczyła się chodzić. Zsuwa się z łóżeczka, chodzi po mieszkaniu, huśta się na bujanym fotelu, widać też kobiecą dłoń głaszczącą dziecko.

02.10.2022 Kolejny spektakl to "Turnus mija, a ja niczyja" wystawiany w Teatrze im. Juliusza Słowackiego w Krakowie (scena MOS)

Audiowstęp:

Zapraszamy na operetkę sanatoryjną pod tytułem „Turnus mija, a ja niczyja” w reżyserii Cezarego Tomaszewskiego.

Występują:
Józef Dietl – ordynator uzdrowiska
Siostra Wanda – pielęgniarka
JÓZEFINA – Inwestorka I
MIESZKO – Inwestor II
MAGDALENA – Inwestorka III
STEFAN – Inwestor IV
SŁOTWINKA – Inwestorka V
JAN – Inwestor VI
Audiodeskrypcja zrealizowana jest przez INART w ramach projektu „Zobaczyć niezobaczone”, dofinansowanego ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury.
Skrypt audiodeskrypcji: Justyna Krzysztyńska.
Czytają: Borys Krzysztyński i Justyna Krzysztyńska

Scena jest wyciemniona, tylko po lewej stronie punktowe światło pada na pianistkę siedzącą przy instrumencie bokiem do widowni. Następnie lekko rozjaśnia się przód sceny ukazując kamienny dystrybutor z kranami zdrowotnych wód w uzdrowisku. Po pierwszych dźwiękach pianina scena rozświetla się. Stoi na niej sześcioro podróżnych zwróconych w różnych kierunkach. Każdy ma z sobą walizkę na kółkach i torbę podróżną. Są to goście uzdrowiska. Po lewej stronie sceny, za pianinem, stoją białe parawany medyczne na kółkach oraz sterta krzeseł włożonych jedno w drugie. Z tyłu sceny znajdują się drzwi w żółtej, dwumetrowej przesłonie imitującej ścianę. Na prawo od nich znajduje się wysoki stolik z barowymi krzesłami oraz drugie pianino ze stołkiem i stojącym mikrofonem. Po prawej stronie sceny znajduje się podwójna biała leżanka, a za nią mały suchy basen z kilkoma kołami ratunkowymi. W basenie siedzi pielęgniarka w szlafroku i w kole ratunkowym, popijająca wodę z dzbanuszka. Po prawej stronie od basenu stoją trzy parawany medyczne oraz długi wieszak z wiszącymi na nim jasnymi kamizelkami. W tle po prawej stronie widać dwie kolumny, których kapitele stanowią zwinięte ręczniki.

30.10.2022 Trzecim zrealizowanym spektaklem jest "Wujaszek Wania" wystawiany w Teatrze Ludowym w Krakowie (scena Pod Ratuszem)

Audiwstęp:

Zapraszamy na spektakl „Wujaszek Wania” w reżyserii Małgorzaty Bogajewskiej na podstawie sztuki Antona Czechowa w tłumaczeniu Agnieszki Lubomiry Piotrowskiej.

Występują:
Kajetan Wolniewicz jako Aleksander Sieriebriakow, Piotr Pilitowski jako Iwan Wojnicki i inni.

Postacie:
Aleksander Sieriebriakow - emerytowany profesor
Helena - jego żona
Sonia - jego córka z pierwszego małżeństwa
Maria Wojnicka - wdowa po tajnym radcy, matka pierwszej żony profesora
Iwan Wojnicki czyli Wujaszek Wania - jej syn
Michaił Astrow - lekarz
Ilja Tielegin - zubożały ziemianin
Marina - stara niania
Jafim - robotnik
Dziewczynka
Audiodeskrypcja zrealizowana jest przez INART w ramach projektu „Zobaczyć niezobaczone”, dofinansowanego ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury. Skrypt audiodeskrypcji: Jan Błaszczyński i Justyna Krzysztyńska
Czytają: Borys Krzysztyński i Justyna Krzysztyńska

Scena przedstawia wnętrze salonu wiejskiego XIX-wiecznego dworku. Ściany i podłoga pastelowo żółte, z dyskretnym wzorem, częściowo przykryte folią, jak przy remoncie lub przeprowadzce. Na pierwszym planie po lewej stronie stoi okryte folią pianino. Niedaleko pianina na stołku siedzi w pogrążona w swoich myślach niania Marina – starsza kobieta w znoszonym swetrze i spodniach, trzymająca w rękach szklankę z herbatą. Po prawej stronie sceny stół nakryty zastawą do herbaty i kilka wyściełanych krzeseł – wszystko przykryte folią. Obok stołu siedzi Michaił Astrow – dość młody przystojny mężczyzna w jasnym lekkim garniturze i okularach. Na dalszym planie po lewej stronie starszy robotnik Jafim remontuje posadzkę. W ścianie obok wbudowana szafka wnękowa – spiżarka. Po prawej stronie sceny widać otwarte drzwi, koło nich stos rzeczy jakby wypakowany przy przeprowadzce – książki, walizy, żyrandol. Z tyłu sceny wnęka ze stolikiem i dwoma krzesłami, na których siedzą Iwan Wojnicki – mężczyzna w średnim wieku, w kraciastej koszuli i kamizelce - kufajce oraz mała dziewczynka odświętnie ubrana, trzymająca w rękach skrzypce. Mężczyzna drzemie. Na stoliku stos dokumentów w papierowych teczkach. Obok dziewczynki stoi pulpit z nutami. Panuje atmosfera ciężkiego wyczekiwania.

17.11.2022 Ostatni spektakl zrealizowany w ramach projektu to "Kamienie na szaniec" wystawiany w Teatrze Współczesnym w Krakowie

Audiowstęp:

Zapraszamy na spektakl „Kamienie na szaniec” w reżyserii Andrzeja Majczaka, na podstawie powieści Aleksandra Kamińskiego.

Występują:
Maksymilian Czarnecki jako Rudy,
Łukasz Dąbowski jako Alek,
Jakub Perkowski jako Zośka,
Paulina Dziuba jako Baśka oraz Paweł Brandys.

Postacie:
Jan Bytnar ps. Rudy
Maciej Aleksy Dawidowski ps. Alek
Tadeusz Zawadzki ps. Zośka
Baśka, dziewczyna Alka
Roznosiciel gazet
Warszawski andrus
Nocny przechodzień
Gestapowiec
Audiodeskrypcja zrealizowana jest przez INART w ramach projektu „Zobaczyć niezobaczone”, dofinansowanego ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury.
Skrypt audiodeskrypcji: Jan Błaszczyński i Justyna Krzysztyńska
Czytają: Borys Krzysztyński i Justyna Krzysztyńska

Układ sceny jest niezmienny przez cały spektakl. Po lewej i prawej stronie stoją trzyczęściowe parawany wyglądające jak fragmenty starych ścian, częściowo otynkowanych, częściowo z odsłoniętą cegłą. Na parawanach rozwieszone są fragmenty garderoby z lat wojennych – marynarki, koszule – oraz luźne białe materiały wielkości prześcieradła. Parawany są jednocześnie kulisami, zza których wychodzą aktorzy. Tył sceny czarny, pośrodku stoją białe wąskie drzwi w starym stylu. Obok drzwi skrzynie zbite z luźnych desek. Przed lewym parawanem stoi spora drewniana zamykana skrzynia i dwie skrzynki wojskowe. Przed prawym parawanem drewniany kwadratowy stolik i taboret, obok na podłodze sterta białych materiałów z czerwonymi fragmentami. Na tylnej ścianie podczas spektaklu wyświetlane są fragmenty różnych czarno-białych filmów, sprawiające wrażenie autentycznych filmów dokumentalnych.